Πανδημίες ή όταν η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι το 2020 θα σημαδευόταν από μια παγκόσμια πανδημία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μήνας Μάρτιος, η εξέλιξη της πανδημίας στην Ευρώπη βρίσκεται ακόμη σε άνοδο. Τίποτα δεν είναι ακόμη βέβαιο. Οι επιστήμονες και οι ερευνητές έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου ανακάλυψης νέων φαρμάκων και εμβολίου. Ο ιός αυτός, ο κορωνοϊός ή αλλιώς Covid-19, ήρθε για να μείνει.
Μία από τις μεθόδους προστασίας προς το παρόν, για να μην εξαπλωθεί η ασθένεια, μέχρι να βρεθούν αποτελεσματικά φάρμακα, είναι η απομόνωση του πληθυσμού στα σπίτια με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και αυτό που συνεπάγεται μέσα στον πρώτο κιόλας μήνα είναι σε γενικές γραμμές μια αναθεώρηση σε ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο.
Εργασία από το σπίτι μέσα από πλατφόρμες διαδικτυακές, σχολεία και πανεπιστήμια σε ρυθμό σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας, συναυλίες, θέατρο και κινηματογράφος μέσω διαδικτύου. Αλλά σε πρώτο και πρωταγωνιστικό ρόλο οι παραγγελίες αγαθών διαδικτυακά.
Είναι πολύ ενδιαφέρον αν όχι εντυπωσιακό πώς τα γεγονότα έρχονται και ανατρέπουν συστήματα χρόνια καθιερωμένα.
Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή της αναθεώρησης........................... τίνος; των πάντων.
Αναθεώρησης του τρόπου ζωής σε όλα τα επίπεδα. Και αυτό δεν είναι κάτι προσωρινό, οι πανδημίες θα έρχονται και θα παρέρχονται πολύ πιο συχνά με την αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη.
Αναθεώρηση, λοιπόν, στα πάντα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Εμείς λοιπόν, σαν μαθητές λυκείου, έτυχε να έχουμε ασχοληθεί με το θέμα αυτό, της ριζικής δηλαδή αλλαγής της λειτουργίας μιας πόλης από πέρυσι, όταν θελήσαμε να πάρουμε μέρος στο διαγωνισμό ρομποτικής της χώρας μας με θέμα η «Έξυπνη πόλη».
Πριν όμως αφηγηθούμε την ιδέα μας, την εξέλιξή της και το μακρύ ταξίδι της στα διάφορα μέρη επιστημονικών μαθητικών εκδηλώσεων, ας δούμε λίγο το γενικό πλάνο. Δηλαδή, τα γεγονότα που προηγήθηκαν της εποχής μας και τους συντελεστές εκείνους, εμπνευσμένους ανθρώπους με διορατικότητα, που έδωσαν σε χιλιάδες μαθητές τα τελευταία 10 χρόνια κίνητρο, εφόδια και βήμα για να εκφράσουν και να δοκιμάσουν τις ιδέες τους στο πολυσυλλεκτικό πεδίο της ρομποτικής.
Α: Παγκόσμιος ιστός - www
Όλοι κάποια στιγμή έχουμε πληκτρολογήσει στον υπολογιστή μας τα γράμματα www σε αναζήτηση κάποιας ιστοσελίδας, ή και τα έχουμε διαβάσει αφηρημένα, μην δίνοντας καμία σημασία, σαν να είναι κάτι φυσικό, εκεί από πάντα, όπως κάθε πρωί βλέπουμε τη μύτη μας στον καθρέπτη, χωρίς να αναρωτιόμαστε τι σημαίνει η μύτη για τον οργανισμό μας, απλά έχει ένα ρόλο.
Το 1989 ο Τιμ Μπέρνερς Λι έθεσε σε εφαρμογή τον Παγκόσμιο Ιστό World Wide Web για να μπορέσουν να συνεργαστούν 3000 μόνιμοι εργαζόμενοι με τους 6500 επιστήμονες και μηχανικούς από 500 πανεπιστήμια σε 80 διαφορετικές εθνικότητες σε όλο τον κόσμο, πάνω στα οργανωμένα πειράματα από το CERN.
CERN: Conseil Européen
pour
Από το 1993 ο
Παγκόσμιος Ιστός είναι ελεύθερος για όλους.
Έκτοτε αναπτύχθηκε πολύ και χρησιμοποιείται από όλους μας ως μέσο επικοινωνίας, ενημέρωσης, διασκέδασης, εμπορίου κ.ο.κ.
Β: Ρομπότ
Ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου προσπαθεί και κατασκευάζει εργαλεία που επεκτείνουν - συμπληρώνουν τα χέρια του, σφυρί, τανάλια, εκσκαφέα και άλλα μηχανήματα. Αργότερα έφτιαξε τους υπολογιστές, μηχανές που επεκτείνουν την ταχύτητα της σκέψης του, δηλαδή που κάνουν πιο γρήγορα τις αριθμητικές πράξεις και συγκρίσεις. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές εξελίχθηκαν και η πληροφορική πλέον μπήκε στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.
Το
επόμενο βήμα ήταν ο συνδυασμός των Η/Υ (εγκέφαλος) και των μηχανημάτων (σώμα),
δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο άνθρωπος ονειρεύεται να αντικαταστήσει τον άνθρωπο
σε όλες εκείνες τις μηχανικές και κοπιαστικές εργασίες ή και εργασίες τεράστιας
ακριβείας, με μηχανές που θα μπορούν να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και
ανάλογα να αντιδρούν.
Ονειρεύεται τα ρομπότ στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Τα όνειρα όμως για να πραγματοποιηθούν θέλουν φαντασία, θέλουν συνεργασία, θέλουν τόλμη, θέλουν ιδέες φρέσκιες και καθαρά μυαλά. Πού αλλού θα αναζητηθούν οι νέες ιδέες αν όχι στους νέους και τα παιδιά; Πώς θα κινητοποιηθεί αυτός ο τεράστιος παγκόσμιος νεανικός πλούτος, πώς αλλιώς, αν όχι με το παιχνίδι και τα κίνητρα, τους αγώνες και τα έπαθλα.
Έτσι το 2004 δημιουργήθηκε η Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής WRO (World Robot Olympiad) με στόχο να δοθεί η ευκαιρία ώστε οι νέοι από 6 έως 26 ετών να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα και το σχεδιασμό για την επίλυση προβλημάτων μέσω προκλήσεων και διαγωνισμών εκπαιδευτικής ρομποτικής.
Έκτοτε και κάθε χρόνο διενεργούνται τοπικοί και παγκόσμιοι διαγωνισμοί με διαφορετικό θέμα κάθε φορά και σε διαφορετικό κράτος.
Από
το 2009 συμμετέχει και η Ελλάδα μέσω
του WRO Hellas με πρόεδρο τον Γιάννη Σομαλακίδη και τα τελευταία χρόνια με στρατηγικό συνεργάτη
την COSMOTE.
Ολυμπιάδα
Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO
Η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής
Ρομποτικής WRO αποτελεί έναν προκριματικό διαγωνισμό, μέσα από τον
οποίο αναδεικνύονται κάθε χρόνο εκείνες οι ομάδες που εκπροσωπούν τη χώρα
μας στη World Robot Olympiad.
Η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO διοργανώνεται από τον WRO Hellas από
το 2008 και ακολουθεί επακριβώς τα
εκπαιδευτικά και διαγωνιστικά πρότυπα της διεθνούς World Robot Olympiad.
Τα θέματα του διαγωνισμού μεταφράζονται και ανακοινώνονται στην Ελλάδα τον
Μάρτιο κάθε έτους, ενώ ο Εθνικός Τελικός της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής
Ρομποτικής WRO διεξάγεται κάθε Ιούλιο. Οι νικήτριες ομάδες προκρίνονται για να
συμμετάσχουν στη World Robot Olympiad, η οποία φιλοξενείται κάθε χρόνο από
διαφορετική χώρα. Η επόμενη World Robot Olympiad θα διεξαχθεί στον Καναδά τον
Νοέμβριο του 2020.
Γ: Το Σχολείο μας
Από το 2010 στο σχολείο μας έχει καθιερωθεί η δημιουργία ομάδας ρομποτικής με μαθητές από την Α και Β λυκείου, που αφού γνωρίσουν κάποιες αρχές κατασκευής ρομποτικού οχήματος και προγραμματισμού, με το που θα ανακοινωθεί το θέμα του ετήσιου διαγωνισμού από την WRO, ξεκινούν την προετοιμασία για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό, μετά τις εξετάσεις κατά το τέλος Ιουνίου ή και αρχές Ιουλίου. Η ομάδα ρομποτικής του σχολείου μας παίρνει λοιπόν μέρος στους διαγωνισμούς από τον Ιούνιο του 2011.
Έτσι το σχολικό έτος 2018-2019 δημιουργήθηκε και η δική μας ομάδα, από κορίτσια και αγόρια, κάνοντας τα πρώτα μας βήματα στο χώρο της ρομποτικής, των κατασκευών και του προγραμματισμού.
Το 2019 το θέμα ήταν οι Έξυπνες πόλεις (Smart cities)
Όταν ακούσαμε το θέμα, που ήταν αρκετά άγνωστο, ανατρέξαμε στις πληροφορίες της διοργάνωσης. Από εκεί και μετά συναντιόμασταν κάθε εβδομάδα και συζητούσαμε τις ιδέες που έπεφταν βροχή η μια μετά την άλλη: έξυπνα φανάρια, έξυπνοι φωτισμοί, έξυπνα αυτοκίνητα, έξυπνα πεζοδρόμια για Α.Μ.Ε.Α και άλλες.
Όλες ήταν ελκυστικές και δεν είχαμε ακόμη καταλήξει μέχρι που κάποια στιγμή ακούσαμε το Σπύρο που δεν παρακολουθούσε τη συζήτηση, να παραπονιέται στο Νίκο, ότι την προηγούμενη μέρα και ενώ έπαιζε στο διαδίκτυο το αγαπημένο του παιχνίδι, η μητέρα του τον παρακάλεσε να πεταχτεί μέχρι το σουπερμάρκετ για να αγοράσει αυγά, αλεύρι, γάλα, φύλλο και τυρί.
Νίκος: Κι
εμένα το ίδιο μου κάνουν.
Σπύρος: Το χειρότερο είναι
ότι μόλις γύρισα με τα ψώνια μου λέει «Αχ βρε Σπυράκο μου ξέχασα να σου πω και
για μια φρατζόλα ψωμί». Τι να κάνω, πάλι
τα σκαλιά κάτω, πάλι στο σουπερμάρκετ, πάλι στην ουρά του ταμείου, πάλι πίσω
στο σπίτι και το ευτύχημα ήταν ότι δεν ξέχασε κάτι άλλο ή τουλάχιστον δε μου το
είπε.
Χριστίνα: Μόλις έκανες μια
πολύ καλή πρόταση για Έξυπνη Πόλη, Σπύρο, γιατί τί άλλο περιμένουμε από μια
έξυπνη πόλη, από το να μας εξασφαλίζει μια ζωή πιο ξεκούραστη και ευχάριστη;
Φραντζέσκα: Ναι,
αλλά πώς;
Χριστίνα: Να
παραγγέλνουμε ό,τι θέλουμε και να μας το φέρνουν σπίτι.
Γιώργος: Μα
αυτό ήδη γίνεται.
Νίκος: Βέβαια, αλλά η
παραγγελία πρέπει να ξεπερνά ένα όριο, δε γίνεται δηλαδή για μια φρατζόλα ψωμί.
Οπότε, πάλι θα τρέχει ο Σπύρος.
Χριστίνα: Να, σκεφτόμουν ότι
στο σπίτι μας φτάνουν ένα σωρό δίκτυα υπογείως, αποχέτευσης, νερού,
ηλεκτρισμού, τηλεφωνίας, φωταερίου και οπτικών ινών.
Σπύρος: Προτείνεις δηλαδή να έρχεται υπογείως ό,τι
θέλουμε;
Χριστίνα: Ναι,
και όποια ώρα θέλουμε!
Νίκος: Δηλαδή να
προτείνουμε δίκτυο υπογείων σωληνώσεων σε όλη την πόλη που να φθάνουν σε κάθε
διαμέρισμα και να επικοινωνούν με τα διάφορα καταστήματα τροφίμων.
Χριστίνα: Αυτό είπα; Έτσι που το περιγράφεις μου φάνηκε τρομακτικό, αλλά και αρκετά έξυπνο!
Σε εκείνο το σημείο μας διέκοψε ο προπονητής μας – ο φυσικός μας δηλαδή - που μας ενθάρρυνε λέγοντάς μας: «Καταπληκτική ιδέα, να σκεφτούμε όμως, δηλαδή εσείς» και μας χαμογέλασε «και το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος αλλά και τα οφέλη.»
Νίκος: Το κόστος βέβαια είναι μεγάλο, αν είναι να σκάβεις μια ολόκληρη πόλη, αλλά αν το έχεις στο σχέδιο από την αρχή, τότε αλλάζει και θα είναι αντιμετωπίσιμο. Επίσης, το όφελος δεν πρέπει να το δούμε μόνο οικονομικά αλλά και από την πλευρά της προστασίας του περιβάλλοντος, που γίνεται τόση συζήτηση παγκόσμια. Οπότε πιστεύω ότι πέρα από το κόστος θα συμβάλει σημαντικά στον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής.
Χριστίνα: Τι
εννοείς; Γιατί θα γίνει αυτό;
Νίκος: Να,
λέω :
1. μετάβαση και επιστροφή στο σουπερμάρκετ,
βενζίνη, παρκάρισμα, ταμείο, εκνευρισμός…..
2. αποθήκευση τροφίμων στα σπίτια μας, πέταγμα φαγητών, ληγμένα τρόφιμα… άρα λιγότερες μετακινήσεις όχι μόνο προς τα σπίτια αλλά και από τις κεντρικές αποθήκες προς τα κέντρα διανομής μέσα στην πόλη...
Έτσι μια ο ένας μια ο άλλος, πήρε μπρος η μηχανή και άρχισαν οι προτάσεις και οι ιδέες να καταφθάνουν μέρα με τη μέρα.
Από την ιδέα στην υλοποίηση υπάρχει αρκετή απόσταση. Η κατασκευή έπρεπε να είναι ρεαλιστική.
Να μπορούμε δηλαδή να την κατασκευάσουμε. Και ο ρομποτικός μας εξοπλισμός να επαρκεί και αυτός.
Τελικά αποφασίσαμε να βάλουμε δύο προϊόντα, γάλα και ψωμί. Άσπροι κύβοι για το γάλα, πράσινοι για το ψωμί.
Να κάνουμε διανομή σε τέσσερα διαμερίσματα τοποθετημένα ανά δύο σε δύο διώροφα κτίσματα. Άρα ένας ιμάντας θα προωθεί την παραγγελία από την αποθήκη, μπροστά κι εκεί θα διασταυρώνεται με δεύτερο ιμάντα, που ανάλογα με την προέλευση της παραγγελίας θα κατευθύνει το εμπόρευμα στο αριστερό διώροφο ή στο δεξιό. Από εκεί ένας ανελκυστήρας θα ανεβάζει το προϊόν στον όροφο που έκανε την παραγγελία.
Μετά τη χρήση, οι συσκευασίες να απορρίπτονται σε σωλήνα του φωταγωγού, όπου στο υπόγειο να γίνεται διαχωρισμός των συσκευασιών, αριστερά οι πράσινοι κύβοι και δεξιά οι άσπροι, ώστε ταυτόχρονα να γίνεται και ο διαχωρισμός των απορριμμάτων.
Κι ενώ κόβαμε, ράβαμε, μαστορεύαμε, έρχεται και η δήλωση του Νίκου:
Κύριε, χτες που έφερε ο πατέρας μου την εφημερίδα, διάβασα ένα άρθρο του καθηγητή του πολυτεχνείου κ. Τάσιου και εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι αυτό που έγραφε στο τέλος. Ότι δηλαδή ο Αριστοτέλης από τότε είχε προβλέψει την ύπαρξη των ρομπότ.
Να,
σας έφερα και τη σελίδα:
Θεοδόσης Τάσιος – Αριστοτέλης,
ο προφήτης των θετικών επιστημών
https://antikleidi.com/2019/03/13/tasios_aristotelis/
Ενα τέτοιο μικρό υπομνηστικό σημείωμα πρέπει ωστόσο να τελειώσει με την ηθική μεγαλωσύνη του ανδρός, του οποίου εορτάζεται αυτή η επέτειος. Ετσι, θέλω πρώτα να τονίσω ότι για να μελετήσει το «τμητόν» του ξύλου ή το «πιλητόν» του μπρούντζου, ο Αριστοτέλης καταδέχθηκε να σκύψει πάνω στη δουλειά του ξυλουργού και του χαλκουργού – αντί για τη γνωστή σνομπαρία του Ξενοφώντος εναντίον τους. Κι ακόμη, βλέποντας τις επερχόμενες τεχνολογικές εξελίξεις, θα ’πει εκείνο το προφητικό (Πολιτικά, 1253b, 34):
«Εάν τα μηχανήματα
επιτελούσαν το έργο τους διατασσόμενα [αυτόματα] ή αισθανόμενα [ρομπότ], τότε
δεν θα είχαν οι δεσπότες ανάγκη από δούλους».
Μια τεχνοαπελευθερωτική ουτοπία, 1.800 χρόνια πριν απ’ τον Campanella.
- Α, εξαιρετική παρατήρηση, Νίκο, και τι προτείνετε να κάνουμε;
- Να, μια ομάδα να ασχοληθεί με το θέμα για να στηρίξουμε την πρότασή μας και με αφίσα αλλά και στο portfolio που θα συνοδεύει την εργασία μας.
Έτσι
νέα υποομάδα συστήθηκε ώστε να διερευνήσει το θέμα και με αφετηρία τον καθηγητή
Τάσιο βρεθήκαμε να διαβάζουμε τα “Πολιτικά” του Αριστοτέλη, που κατά τύχη
εκείνο τον καιρό πρόσφερε η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Στις 31/03/2019 επισκεφθήκαμε και το λύκειο του Αριστοτέλη στην Αθήνα για να γνωρίσουμε από κοντά το χώρο που δίδαξε.
Εν
τω μεταξύ έφτασε ο Μάρτιος και ο πανελλήνιος διαγωνισμός ρομποτικής, όπου
παρουσιάσαμε την πρώτη μας κατασκευή, με
κάποια στοιχεία χειροκίνητα και τουβλάκια.
Σε κάθε διαμέρισμα υπήρχε ένας αισθητήρας χρώματος του EV3 πάνω από ένα χαρτονένιο δισκάκι διηρημένο σε τρεις κυκλικούς τομείς των 1200, ένα μαύρο, ένα άσπρο κι ένα πράσινο. Ο αισθητήρας χρώματος «έβλεπε» το μαύρο κι όταν ο ένοικος του διαμερίσματος ήθελε να παραγγείλει, έστρεφε το δισκάκι στον άσπρο ή τον πράσινο κυκλικό τομέα και το επανέφερε στο μαύρο.
Το τουβλάκι (brick) του EV3, είναι εφοδιασμένο με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες και γι’ αυτό φροντίσαμε να επαναφορτίζονται από τον ήλιο με φωτοκυψέλες.
Η εγκατάσταση λειτουργούσε αρκετά καλά και η πρώτη αξιολόγηση έγινε στις 17/03/2019 στον πανελλήνιο διαγωνισμό ρομποτικής με καλά σχόλια ως προς την ιδέα.
Παράλληλα με τις ετοιμασίες μας για το διαγωνισμό ρομποτικής, έτυχε να έχει δηλώσει συμμετοχή στην 3η Διημερίδα για τον Αριστοτέλη, που γίνεται κάθε χρόνο στη Νάουσα, μια ομάδα του σχολείου μας.
Έτσι τους καλέσαμε και συνεργαστήκαμε ώστε η ιδέα μας να δοκιμαστεί στο κοινό από τη μια, αλλά και να στηρίξει τη δική τους εργασία με θέμα τις απόψεις του Αριστοτέλη για τη μελλοντική κοινωνία.
«Μελλοντική κοινωνία» στη διημερίδα, «έξυπνη πόλη» στο διαγωνισμό ρομποτικής.
Μας φάνηκε σαν θεϊκή σύμπτωση, έτσι ονομάσαμε την εργασία για τη Νάουσα
«Μια θεϊκή κοινωνία».
Ένα μήνα μετά, εκπρόσωποι της ομάδας μας ρομποτικής συνόδευσαν την ομάδα που πήγε στη Νάουσα για τη διημερίδα για τον Αριστοτέλη.
Έτσι, την Τρίτη 16/04/2019, πρωί – πρωί ξεκινήσαμε με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ (μας έκαναν πολύ φτηνά εισιτήρια) για Νάουσα.
Φτάσαμε μεσημέρι προς απόγευμα και οι υπεύθυνοι της διημερίδας για τον Αριστοτέλη, μας φιλοξένησαν στα ΚΠΕ της πόλης μέχρι την Παρασκευή που επιστρέψαμε στην Αθήνα.
Στις
17 Απριλίου 2019 κάναμε την παρουσία της
εργασίας μας, μπροστά σε συμμαθητές και τους καθηγητές τους από όλη την Ελλάδα,
όπου η ομάδα μας απέσπασε τις καλλίτερες κριτικές από όλους και έκανε μεγάλη
εντύπωση ότι στηρίξαμε την εργασία μας που βασίστηκε στην πρόβλεψη του Φιλόσοφου
Αριστοτέλη, με ρομποτική κατασκευή για να τον επαληθεύσουμε που υποστήριζε πριν
2500 χρόνια την ύπαρξη των ρομπότ λέγοντας:
«…αν κάθε όργανο μπορούσε να κάνει τη δουλειά του, διατασσόμενο ή προαισθανόμενο από μόνο του ………………. τότε ούτε οι αρχιτεχνίτες θα είχαν ανάγκη από βοηθούς ούτε οι αφέντες δούλους»
και μάλιστα συνοδευόταν από ρομποτική κατασκευή στηρίζοντας τα λόγια του φιλόσοφου.
Τόσο πολύ κέρδισε τις εντυπώσεις ώστε η κα. Τζωρτζίνα Αθανασίου, συνδιοργανώτρια της διημερίδας, πήρε την πρωτοβουλία και προσκάλεσε τον προπονητή της ομάδας ρομποτικής της Νάουσας με την ομάδα του, να δουν και να μελετήσουν την κατασκευή μας.
Φυσικά,
νιώσαμε πολύ ωραία για όλα αυτά και που η κατασκευή μας ενθουσίασε το κοινό και
τους διοργανωτές.
Με την ευκαιρία της διημερίδας οι διοργανωτές στις 18/04 μας πήγαν στους Μακεδονικούς τάφους και στη Μίεζα εκεί που ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Αλέξανδρο.
Την Παρασκευή 19/04 πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με το μεσημεριανό δρομολόγιο των ΚΤΕΛ αφού όλο το πρωί επισκεφτήκαμε τον τάφο της Βεργίνας και την πόλη της Βέροιας.
Μετά την επιτυχημένη μας παρουσίαση στη Νάουσα, και την επιστροφή μας στην Αθήνα, ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια βελτίωσης της κατασκευής μας.
Παράλληλα
το ρομποτικό μας «έργο» φροντίσαμε να το εκθέσουμε σε όσο περισσότερες
ευκαιρίες μας δόθηκαν.
Έτσι στις 5 Απριλίου 2019 πήραμε μέρος, όπως κάθε χρόνο γινόταν στο σχολείο μας, στο Φεστιβάλ Επιστημών Αθηνών στο Γκάζι (ASF), όπου παρουσιάσαμε και πάλι σε κοινό από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, την ιδέα μας για μια Πόλη του Μέλλοντος.
Η επόμενη παρουσίαση, όσο στο σχολείο μελετούσαμε κάποιες βελτιώσεις, έγινε με την ευκαιρία μιας κίνησης για την προστασία του κλίματος με τίτλο «Σχολεία Ανοιχτά στην Προστασία του Κλίματος και στην Εξοικονόμηση Ενέργειας, Βερολίνο – Αθήνα» και στην οποία το σχολείο μας συμμετείχε.
Έτσι στη διοργάνωση της 16ης Μαΐου 2019 όπου όλα τα σχολεία παρουσίασαν αφίσα για το περιβάλλον και άλλα εκθέματα με το πρόγραμμα περιβαλλοντικής τους, πήγαμε και εμείς με το μοντέλο μας για την «έξυπνη πόλη». Αυτή τη φορά μας δόθηκε η ευκαιρία να δείξουμε και τον παραδοσιακό τρόπο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύσιμο υγραέριο, ενώ δίπλα οι φωτοκυψέλες μας τροφοδοτούσαν τη λειτουργία της πόλης μας.
Φυσικά, το όφελος από την επίδειξη της κατασκευής ήταν μεγάλο γιατί έτσι βλέπαμε τα μειονεκτήματα που έπρεπε να βελτιώσουμε.
Οπότε τελικά τα χειροκίνητα μέρη αντικαταστάθηκαν με ασύρματες εντολές – παραγγελίες μέσω Bluetooth. Δηλαδή, εξελίξαμε το μοντέλο, καταργήσαμε τους αισθητήρες χρώματος με τα δισκάκια και η παραγγελία γινόταν πλέον με τα κινητά τηλέφωνα των ενοίκων.
Για να αποκτήσει η πόλη μας ενδιαφέρον και για να δώσουμε οντότητα στους κατοίκους της, δώσαμε ονόματα στους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων προς τιμήν των επιστημόνων.
Οπότε κάτω αριστερά έμενε ο Αριστοτέλης με τον Blaise Pascal στον επάνω όροφο και στο δεξιό διώροφο, κάτω έμενε ο Alan Turing με τον John von Neumann στον επάνω όροφο.
Ο κάθε ένοικος διέθετε ένα κινητό τηλέφωνο με ειδικό κωδικό που με Bluetooth παράγγελνε ότι ώρα ήθελε, γάλα ή ψωμί.
Μία ακόμη βελτίωση ήταν ότι χρησιμοποιήσαμε και Arduino, που παραλάμβανε την παραγγελία και τη μεταβίβαζε στο EV3 το οποίο αναλάμβανε την παράδοση των προϊόντων μέσω των ιμάντων και των ανελκυστήρων.
Η ομάδα μας φυσικά πλαισιωνόταν και από εκείνα τα άτομα που είχαν αναλάβει τη συγγραφή του portfolio και μάλλον αυτή η εργασία ήταν και η πιο δύσκολη από όλες, αφού ένα καλό προϊόν δεν αρκεί να είναι καλό αν δεν υπάρχει και το καλό μάνατζμεντ, η κατάλληλη παρουσίαση και στήριξη της ιδέας.
Με τα πολλά πέρασαν οι μήνες και ήμασταν έτοιμοι για την τελική δοκιμασία, αν και ποτέ δεν αισθάνεσαι ολότελα έτοιμος, όλο και κάτι θα ήθελες να το έχεις κάνει αλλιώς.
Ωστόσο ήρθε η ώρα και τελικά, η μάχη δόθηκε
στις 30/06/2019 στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής (WRO Hellas), όπου
ελπίζαμε σε μια καλή διάκριση.
Φυσικά οι κριτικές που αποκομίσαμε σε αυτό το διαγωνισμό ήταν εξαιρετικές και με χαρά είδαμε να περνάμε στην εικοσάδα και μετά τη δεύτερη αξιολόγηση καταλάβαμε την έκτη θέση.
Οι ομάδες που θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα στον παγκόσμιο διαγωνισμό είχαν πλέον κριθεί. Η ιστορία έδειξε ότι οι ομάδες που εκπροσώπησαν την Ελλάδα ήταν εξαιρετικές αφού λίγους μήνες μετά η ελληνική αποστολή στον παγκόσμιο διαγωνισμό του 2019 θριάμβευσε και τιμήθηκε με επτά βραβεία. Κάθε δύο – τρεις βραβεύσεις υψωνόταν και η ελληνική σημαία.
Ο Πρόεδρος του Οργανισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και Επιστήμης WRO Hellas, εθνικού διοργανωτή στην Ελλάδα, κ. Ιωάννης Σομαλακίδης δήλωσε χαρακτηριστικά για τον τεράστιο αυτό άθλο των ομάδων μας:
«Η 16η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής 2019, στην Ουγγαρία με
74 συνολικά συμμετέχουσες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ανήκει
πλέον στην ιστορία με τη χώρα μας στον 7ο ουρανό! Οι ομάδες μας κατέκτησαν
σημαντικές θέσεις, έτσι ώστε στην τελετή λήξης, κάθε δεύτερη αναγγελία, η
ελληνική σημαία να κυματίζει στα υψηλότερα σημεία.
Αναλυτικά,
στη Regular κατηγορία Δημοτικού κατακτήσαμε τη 3η θέση,
στη Regular κατηγορία Λυκείου την 7η θέση,
στην Open κατηγορία Δημοτικού τη 2η θέση,
στην Open κατηγορία Γυμνασίου τη 2η θέση,
στην Open κατηγορία Λυκείου την 4η θέση,
στο ποδόσφαιρο κατακτήσαμε τη 2η θέση, παίζοντας στον τελικό και
στη φοιτητική κατηγορία καταλάβαμε την 9η θέση.
Ιστορικά εξελισσόμενη η παρουσία μας, ως χώρα, στις Ολυμπιάδες Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, στην εφετινή Ολυμπιάδα, ήταν η καλύτερη. Ήταν αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας των εκπαιδευτικών μας, η πλειοψηφία των οποίων υπηρετεί σε δημόσια ελληνικά σχολεία, όπως επίσης των γονέων, και των μαθητών». Μοιραζόμαστε τη χαρά και την αισιοδοξία μας με όσες και όσους συμπορεύονται στο όραμα της εκπαιδευτικής ρομποτικής, το οποίο ως WRO Hellas, υπηρετούμε ανελλιπώς από το 2009».
Όσο για εμάς εκείνο το απόγευμα του Ιουνίου, μετά το διαγωνισμό, τα μαζέψαμε και γυρίσαμε στο σχολείο μας αρκετά ευχαριστημένοι, αλλά και πεπεισμένοι ότι η ιδέα μας ήταν μάλλον πολύ πιο μπροστά από τα γεγονότα. Κάτι σαν το «20000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν. Όπως έμελλε να αποδειχθεί τους επόμενους μήνες.
Έτσι κάπως τελείωσε η σχολική χρονιά 2018 – 2019 για την ομάδα ρομποτικής του σχολείου μας.
Ένα ταξίδι προς την Ιθάκη ξεκινήσαμε.
Λαιστρυγόνας, Κύκλωπες, θυμωμένο Ποσειδώνα δε συναντήσαμε.
Σε πρωτοϊδωμένους λιμένας μπήκαμε.
Σεντέφια, κοράλλια, κεχριμπάρια κι εβένους αποκτήσαμε.
Από σπουδασμένους μάθαμε.
Κι ενώ νομίζαμε ότι βρήκαμε την Ιθάκη και μάλιστα φτωχική για εμάς, συνειδητοποιήσαμε ότι βιαστήκαμε, μια ενδιάμεση στάση ήταν, το ταξίδι συνεχίζεται…
Οι διοργανωτές του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Ρομποτικής, κάθε χρόνο στήνουν ένα νέο ενδιάμεσο σταθμό, όλο και πιο κοντά στην πολυπόθητη Ιθάκη, «το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.» κατά τον ποιητή και χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικοί από όλο τον κόσμο, απολαμβάνουν αυτό το ταξίδι.
Εφέτος και ενώ περιμέναμε να πάμε όπως κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ Επιστημών Αθηνών, στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής του Φεβρουαρίου, ήρθε η πανδημία.
‘Έτσι αναβλήθηκαν όλες οι εκδηλώσεις υπό την απειλή της μετάδοσης της ασθένειας.
Κλειστήκαμε σπίτια μας κι επικοινωνούμε με το διαδίκτυο που πριν τριάντα χρόνια σκέφτηκε κι έβαλε σε εφαρμογή ο Τιμ Μπέρνερς Λι.
Οι χώρες μπήκαν σε καραντίνα ώστε να περιοριστεί η μετάδοση του ιού ευελπιστώντας σε κάποιο φάρμακο ή εμβόλιο.
Και όπως είπαμε στην αρχή, η ζωή μας άλλαξε ριζικά: «Εργασία από το σπίτι μέσα από πλατφόρμες διαδικτυακές, σχολεία και πανεπιστήμια σε ρυθμό σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας, συναυλίες, θέατρο και κινηματογράφος μέσω διαδικτύου. Αλλά σε πρώτο και πρωταγωνιστικό ρόλο οι παραγγελίες αγαθών διαδικτυακά."
Έτσι συζητώντας διαδικτυακά, την κατάσταση που επικρατεί και γνωρίζοντας ότι δεν είναι η πρώτη πανδημία που απειλεί την ανθρωπότητα, αλλά ούτε και η τελευταία, θυμηθήκαμε την «έξυπνη πόλη» μας! Όλοι ζήσαμε την αδυναμία των καταστημάτων τροφίμων να ανταποκριθούν έγκαιρα στις παραγγελίες των πελατών.
Τα γεγονότα ήρθαν να μας δικαιώσουν! Η ιδέα μας όσο κι αν φαινόταν εξωπραγματική, έρχεται η ιστορία της πανδημίας να την αναδείξει σε αναγκαία λύση.
Οι πολεοδόμοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν τα παλαιωμένα πρότυπα δόμησης, αφού άλλες είναι πλέον οι ανάγκες και οι απαιτήσεις λειτουργίας της πόλης.
Ίσως κάποιοι να σκεφτούν όπως εμείς. Ίσως κάποιοι να θελήσουν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες της ρομποτικής για το κοινό καλό.
Ίσως όταν η ρομποτική από πανεπιστημιακό αντικείμενο, καθιερωθεί να διδάσκεται και στα σχολεία από κατάλληλα επιμορφωμένους καθηγητές π.χ. Μαθηματικούς, Φυσικούς, Πληροφορικής… – κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει τότε… –
Ε, τότε έχει γούστο πριν την επόμενη πανδημία, που σίγουρα θα έρθει, να έχει πραγματοποιηθεί η ιδέα μας για τα αγαθά και τα τρόφιμα, αλλά και άλλα είδη να τα προμηθευόμαστε υπογείως σε τέλεια υγιεινή κατάσταση και σε ελεγμένη ποσότητα σε περίπτωση μεγάλης ζήτησης.
Τελειώνουμε την αφήγησή μας με ένα χρέος απόδοσης τιμής στο μεγάλο φιλόσοφο, χάρη στον οποίο «είδαμε» το μέλλον και «ονειρευτήκαμε» το ρομπότ στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Και
στην ερώτηση: «πού είσαι Αριστοτέλη να δεις πόσο δίκιο είχες»,
Εμείς
απαντάμε: «Εκείνος το ήξερε, το
είδε με τα μάτια της νόησης,
ήταν
σίγουρος, όπως κάθε επιστήμονας,
δεν είχε ανάγκη να το δει».
